Friday, May 10, 2013

missing you like a crazy


Isang dekada na ang dumaan. Nasa 30+ na ang edad ko. And for sure, nasa 40+ na ang edad mo.
Gwapo ka pa kaya? Napapangiti ako sa tuwing babalikan ko ang mga panahon na magkasama tayo.
Naaalala ko pa na halos magkasama tayo sa mga gimikan, lagi mo akong dinadaanan kasi ikaw ang may sasakyan.
Bumabalik sa alaala ko ang mga panahon na nakakatabi kita, nakakausap, nahahawakan at nayayakap, at walang malisya yun para sayo, pero sa akin, may kahulugan, may kilig at saya sa puso ko.
Lumipas ang isang dekada, nagkahiwalay ang landas natin dahil sa pangarap kong gumanda ang buhay ko.
Nawala sa uso ang facebook kaya mula noon, wala na akong balita sayo. Hindi ko na nasubaybayan ang bawat travel mo sa ibat ibang lugar at hindi ko na magawang makita ang gwapong mukha mo sa mga larawan. Hindi ako nakapag save kahit isa.
Sa pagbabalik ko, agad kong pinuntahan ang mga pinupuntahan at madalas nating tambayan na mga lugar, ang iba ay nagsara na at base sa mga taong naroon, hindi ka na nila napapansin na gumagawi doon.
Siguro sa tagal ng panahon, ikaw ay nagibang bayan na rin. O maaaring nag asawa na, hehehe.
Pero, umaasa pa rin ako, kahit alam kong maliit na chance lang na magkaroon ako ng balita tungkol sayo.
Namimiss na kita, sobra. Gusto na kitang makita, sobra-sobra.
Isang gabi, naroon ako sa isang lugar na madalas nating pinupuntahan noong araw.
Maingay ang tugtugin, nakakaindak, nakakahalina sabayan. Pero ang isip ko, noong ikaw ang sumasayaw. Napabuntong hininga ako ng malalim. Hawak ang isang bote ng alkohol na inumin, mukhang dapat na akong sumuko sa paghahanap sayo.
Sa aking pagtalikod patungo palabas sa lugar na yun, isang pamilyar na mukha ang umagaw ng aking paningin. Doon ako parang lumakas, sumaya at sumigla.
Sa wakas, natapos ang aking paghahanap, aking pinanabikan na makita siyang muli sa loob ng isang dekada at mukhang natupad na ito.

Thursday, May 2, 2013

Kunwa-kunwarian

Nang humiling siya ng pabor sayo, mabilis kang pumayag, kahit na alam mong posible niyang masaktan ka sa mga gagawin nyong palabas sa harap ng ibang tao.

Siya: Uy! Salamat ha! Naiwasan ko yung ex ko dahil sa pagpapanggap natin!

Ako: Wala yun! Malakas ka sa akin eh!

Pero hanggang kailan kaya ang pagpapanggap, hanggang kailan mo pipigilan ang sarili mo na huwag magpadala sa hindi totoong relasyon?

Siya: May tiwala ako sayo, na imposible kang ma-inlove sa akin dahil bestfriends tayo!

Ako: Oo naman! Saka hindi ang gaya mo ang tipo ko!

Napahalakhak siya doon. At isang pilit na tawa rin ang sinagot ko dito. Sa isip ko, totoo kaya na halakhak yun o kunwari lang din.

Ako: Hanggang kailan ba tayo ganito? I mean, till when akong magpapanggap na karelasyon mo? Till when tayo magiging sweet? Till when mo ako sasabihan ng mga i love you sa harap ng ibang tao?

Napatingin siya sa akin. Parang binabasa niya ang nasa mga mata ko. Napayuko ako. Kapag lumaban ako ng tingin sa kanya, baka may mabasa nga siya. Mahirap magkunwari kung madaling mahulaan.

Siya: Ano ba ang iniisip mo? May problema ba?

Ako: Wala naman! Syempre, may mga bagay din akong sinakripisyo sa pagpayag ko sa pagpapanggap natin!

Siya: Sakripisyo?

Ako: Oo! Gaya nang, paano kung may gusto akong tao o may gusto sa akin yung tao, pero hindi namin magawang malaman dahil ang akala ng taong yun, nakatali ako sa isang seryosong relasyon!

Bigla siyang nag alala. Lumapit siya sa akin at humawak sa mga kamay ko.

Siya: Sorry! Hindi ko naisip ang bagay na yan! Do you think, naging selfish ako? Dahil, binalewala ko yung pwede mong kaligayahan sa ibang tao dahil sa pakiusap ko na maging tayo, bilang palabas?

Hindi ko na nagawang sagutin ang tanong na yun. Yung pagkakahawak niya sa kamay ko, hinigpitan ko din ng hawak, bilang pagpapanatag ng kalooban nito na hindi ako nagsisisi na maging kami, kahit kunwa kunwarian lang.

Pangarap ko ang Ibigin ka.

Isang araw, bakit may mga pagkakataon na nararamdaman mo nalang, nahuhulog ang loob mo sa isang kaibigan.

Siya: Bakit ganyan ka makatingin? May gusto ka sa akin nu?!

Ako: Huwag ka ngang feelingero! Hindi ang gaya mo ang magugustuhan ko!

Mahirap aminin ang tunay na nararamdaman. Maaaring natatakot sa pwedeng kalabasan ng pag amin.
Ako: Paano kung may gusto sayo yung mga kaklase mo?

Siya: Bakit? Magseselos ka?

Ang mga simpleng biro, posible maging totoo. Kaya naman may takot sa puso ninuman kapag nakikita nilang malapit sa ibang tao ang lihim nilang minamahal.

Siya: Hindi na kita nakakasama sa mga lakad ng barkada! May problema ka ba?

Ako: Wala naman! Lielow muna ako sa mga lakad!

Nakakaramdam ka ng inis kapag may mga comments sa wallposts niya. Naninibugho ka kapag may kausap siya sa telepono kahit ikaw ang kasama at katabi niya. Nasasaktan ka kapag nagkukuwento siya sa mga crushes at gusto niya pormahan.

Siya: Are you okey?

Naroon ang simleng pagtango mo lamang sa tanong. Sa mga oras na yun, alam mo na sa sarili mo na, mahal mo na ang taong yun. Pero, hanggang pangarap na lamang na mahalin mo siya, dahil simula palang, alam mo ng kaibigan lang talaga ang pagtingin niya para sayo.

Wednesday, April 10, 2013

kung sakali ako ay maging PBB housemate...

Kung sakaling maging isa akong housemate sa sikat na bahay, ang Pinoy Big Brother House, makakaya ko nga kaya ang mawalan ng anumang koneksyon at balita sa aking nakagisnang pamilya?

Mapupunan kaya ng saya kasama ang ibang housemates ang pag aalala at pangungulila ko sa aking pamilya?

Matabunan kaya ng mga karanasan at karunungan na ibibigay ni Kuya sa akin ang mga nakasanayan kong ugali at pagkilos sa labas ng bahay niya?

Magagawa ko bang ipagpalit ang isang espesyal na tao na sa loob ng apat na taon ay nakasama ko sa hirap at saya para lamang pumila at umasa na mapili na tumira ng ilang oras, araw, linggo at buwan lamang sa loob ng sikat na bahay?

Aminado ako na naging avid follower ng reality tv show, mula kina Nene, Kim at Keana. Pero pagkatapos nun ay sa batch nalang ni Myrtle ang huling nasubaybayan ko.

Instant celebrity sa pagpasok at paglabas ng bahay, hangad ko rin iyun na maramdaman, pero naroon ang takot na punahin at batikusin ng ibang tao kung hindi nila ako gusto at ayaw nila ang mga gawi ko na nakikita nila sa pamamagitan ng nagkalat na kamera sa loob ng sikat na bahay.

Sino ba naman ang ayaw manalo ng mga premyong magpapabago sa buhay ko, sa buhay ng mga naghahangad ng magandang kinabukasan para sa pamilya.

Kung palarin, tatanggapin ko ang hamon, pero sa kalooban ko, naroon ang takot, pag aalala at kalungkutan kapag napalayo na ako sa aking pamilya, sa bahay ng aking totoong kapamilya.

Tuesday, April 9, 2013

Tagasalo, Panakip-butas, Reserba, 2nd choice at Rebound!

Nakatingin lamang ako sa kanya. Pinagmamasdan ang bawat ekspresyon ng kanyang mukha.

Naroon ang saya nito, habang may kausap sa telepono. At sa tuwing mapapadako ang tingin niya sa kinaroroonan ko, sumesenyas siya ng sandali lang.

Hindi ko lang alam kung nakikita niya ang pilit ng mga ngiti ko sa pagsang ayon sa hinihingi niyang oras pa habang kausap ang sino man yun.

"Naku teh! Magkakalahating oras na yatang kausap ni boyfie sa phone si ex! Hindi ka ba nagseselos?", ang pasimpleng biro na may bahid katotohanan ng katabi ko.

"Ngayon lang naman yan!", ang maikli kong sagot sa tanong.

"Bakit kasi pumayag ka? Na maging rebound?", ang diretsong sabi pa ng katabi ko.

"Mahal niya ako!", ang pagdidiin ko. Pero hindi nakumbinsi ang katabi ko.

"Nandoon ako teh! Nakita ko ang lahat! Narinig ko ang mga napag usapan nyo! Saksi ako sa pagpayag mo sa isang relasyon na kasunduan lamang!", ang pagpapaalala nito sa akin. Pinikit ko ang aking mga mata.

Ayaw kong may mapansin niya na nangingilid na ang mga luha sa gilid ng mga mata ko.

"Pumayag ako dahil mahal ko siya! At nararamdaman ko na mahal niya din ako!", ang pagtatanggol ko sa aking sarili at sa taong yun.

"Tingnan mo nga siya ngayon! Sino ba ang kausap niya! Yung ex na umiwan sa kanya! At ikaw, nandito at naghihintay na lapitan niya kapag tapos na niyang kausapin ang ex niya! Parang 2nd priority ka lang! Hindi ba niya naisip na malamok dito! O naiisip ka ba niya habang kausap ang ex niya?!", ang paglilinaw pa ng katabi ko sa sitwasyon.

"Sige na! Mauna ka na sa pupuntahan natin! Susunod kami!", ang pagtataboy ko sa katabi ko.

Ang totoo niyan, ayaw ko ng marinig pa ang mga susunod niyang sasabihin. Nasasaktan ako. Oo. Kasi totoo. Na rebound ako. Tagasalo. Pangalawa. Isang reserbadong damdamin na kung kailan lang gusto mahalin ay doon lamang may pakinabang.

Nauna na nga ang aking kaibigan na umalis. Ilang sandali pa, lumapit na rin ang lalakeng yun. Nakangiti.

"Oh bakit umalis na yung kasama natin?", ang tanong nito.

"Nainip! Kahit naman ako, makakaramdam ng inis sa tagal mo kaming pinaghihintay!", ang sabi ko. Para naman siyang nakaramdam.

"Im sorry! Hindi ko namalayan na nappatagal yung pag uusap namin! Saka, sinulit lang namin yung limit time ng long distance call!", ang paliwanag nito.

"Ewan ko! Alam mo, tapusin na natin ito! Para hindi ka na naaabala pa! Wala ka ng iisipin pang ibang tao na dapat hingan ng permiso o tawad kapag gusto mo kausap ang taong yun!", ang mahinahon ko pa ring sabi dito. Nakaramdam siya ng pagdaramdam ko.

"Huwag ka ng magalit please!", ang pakiusap niya. Tumingin ako sa mga mata niya.

"Kung ako ang makikiusap, pagbibigyan mo din ba ako? Na huwag mo na siyang kausapin! Isipin! Na wag na natin siyang pag usapan at huwag mo na siyang ipasok sa anumang usapan natin o kahit sa iba mong mga kaibigan?!", ang garalgal ko ng sabi. Hindi sa tonong nakikiusap, kundi nagmamakaawa.

"Makinig ka sa akin, alam mo naman na hindi ganun kadali na kalimutan yung naging relasyon namin!", ang simula ng pagpapaliwanag nito.

"Ikaw ang makinig! Pumayag ako na maging tayo, kasi mahal kita! Pumayag ako kahit alam kong hindi mo ako mahal! Pumayag ako kasi gusto ko ibsan yang sakit na nararamdaman mo sa kanya, na hanggang ngayon, pinipilit mo pa rin paniwalain ang sarili mo na mahal ka pa niya! Utang na loob naman, kung babalikan ka na niya, sabihin mo na sa akin! Para hindi ako magmukhang gago na anytime na bumalik siya sayo, bigla mo nalang akong babalewalain!", ang hindi ko na napigilan na sabihin dito.

"Ikaw ang karelasyon ko ngayon! Sa palagay mo, hindi kita mahal?!?", ang pag amin nito ng damdamin sa akin.

"Ewan ko! Baka maniwala nga ako na mahal mo ako kasi sobra kitang mahal eh! Na lahat ng sasabihin mo, paniniwalaan ko!", napaluha na ako sa pagkakataong yun.

"Please, patawarin mo ako sa mga ginawa kong kilos na hindi ko alam na nakakasakit sayo!", 

 malumanay ang boses niya. Na parang lalo kong gustong pakinggan, pero sabi ng isip ko, huwag kong pakinggan.

"Pumayag ako maging rebound kasi mahal talaga kita!", ang nasabi ko na lamang.

Tumahimik siya. Nakiramdam ako. Pero alam ko na sa mga oras na yun, nag iisip na siya. Nagdadalawang isip. At ako naman, naghihintay. Umaasa nang magandang sagot at inihanda ang sarili na maging bigo.


Sunday, April 7, 2013

Ang PAIT ng Alaala

Magkasabay silang sumakay ng sasakyan. Nakakabinging katahimikan ang namagitan sa kanila. Hanggang sa basagin ito ng ingay ng makina ng sasakyan. Wala pa ring imikan ang dalawa habang nasa byahe. At isang liwanag ang sumalubong sa harapan nila, dahilan para tawagin nila ang pangalan ng isat-isa.

Dahan-dahan niyang inimulat ang kanyang mga mata. Isang mukha ang sumalubong agad sa kanyang paningin. Nasa mukha ng taong yun ang halong pag-aalala at kasiyahan.

"Sa wakas! Nagising ka na!", naluluha pang sabi ng taong yun. Niyakap siya nito at maya-maya lang ay humihikbi na ito. Tanda na pinipigilan nito ang emosyon ng sobrang saya at pag aalala.

"Sino ka?!", ang tanong niya sa taong yun. Biglang lumuwag ang pagkakayakap sa kanya ng taong yun. Dahan dahan itong humarap sa kanya. Tinitigan ang kanyang mga mata na may pagtataka.

"Hindi mo ako maalala? Pero paano?", ang nagtataka ring tanong ng taong yun. Pumagitna ang manggagamot sa dalawa at sinabi na posibleng nagkaroon ng amnestiya ang pasyente. Pero hindi naman ito permanente.

Naroon ang pag aalalang niyakap muli siya ng taong yun.

"Im sorry!", ang paghingi ng taong yun ng tawad sa kanya. Doon na ito tuluyang lumuha ng pagsisisi.

Pinigilan niya ang sarili na yakapin din ang taong yun. Pinigilan niya ang sarili na sumbatan ang taong yun.

Pinigilan niyang magalit sa taong yun. Hindi dahil sa nangyaring aksidente, kundi dahil sa ginawa nitong pananakit sa damdamin niya.

At sa paghingi nito ng tawad, para san nga ba iyun? Dahil sa aksidente o sa ginawa nito sa kanya bago ang aksidente?

Nagsinungaling siya. Nagpanggap. Nagkunwari na walang maalala sa mga nangyari. Kahit alam niya sa kanyang sarili na kilala niya ang taong yun.

Nakaramdam siya ng takot na magalit sa taong yun. Ganun yata talaga magmahal ng sobra, natatakot na magalit. Natatakot na tanggapin ang katotohanan. Marinig ang mga paliwanag mula dito sa mga gusto niyang itanong.

Kailangan niyang lokohin ang sarili. Lokohin ang ibang tao. Lokohin ang taong yun. Para hindi siya masaktan. Yung sobrang sakit. Na baka ikasira ng isipan niya. Dahilan na baka ito ang tuluyang magpawala ng alaala niya.

Nang gabing yun, nakita niya ang isang bagay na magpapabago sa namamagitan sa kanila ng taong yun. May kasama ito. May kausap. May kayakap. May kahalikan. Sabay-sabay ang mga pangyayari. Iyun ang gumugulo sa kanyang alaala. Mga huling alaala bago maganap ang aksidente.

Ang taong mahal niya, may ibang pinapasaya, habang siya ay nanonood. Namumuhi. Nagagalit sa mga oras na yun.

Nang makita siya ng taong yun, mabilis siyang nilapitan. Akmang yayakapin, pero umiwas siya. Sumunod ito sa sasakyan. Pinigilan niya ang umiyak. Pinigilan niya ang magsalita. Tanging buntong hininga lamang ang tumutulong sa kanya para maging kalmado.

At naganap na nga ang aksidente. Nagising siya. Naroon ang taong yun. Nagpakita ng pag aalala sa kanya. Nagpakita ng saya ng magising siya.

Pero napalitan iyun ng pag aalala muli, dahil sa tanong niya.

"Sino ka?!"

Mainam na ang ganun. Para tapos na ang lahat. Wala ng sumbatan pa. Wala ng galit pa. Kalimutan ang lahat.

Ganun ang nagmamahal ng sobra. Handang lokohin ang sarili, para lang huwag mawala ang taong minamahal ng higit pa sa sariling buhay.

Saturday, April 6, 2013

Gradweyt na Walang Diploma!

Hindi ko alintana ang init ng sikat ng araw. Summer na talaga at tunay na masarap pumunta sa mga beach at resort para mag enjoy.

Kabilaan ang mga imbitasyon sa akin ng mga kakilala at malalapit na kaibigan. Pero magalang akong tumanggi at nakiusap na sa ibang pagkakataon na lamang.

Habang inaayos ko ang mga dadalhin kong gamit, nilapitan ako ng aking 5 taon ang edad na pamangkin at inabot sa akin ang mga pinabili kong mga sulating papel.

Handa na ang lahat ng aking dalahin at ganun din naman ako sa aking pupuntahan.



Sa gitna ng daan kung saan naroon ang mga samut-saring larawan ng kahirapan, hindi ako nakaramdam ng takot at pagkailang sa tuwing mapapatapat ako sa mga nag iinuman, nagsusugalan at nagtsitsismisan na mga taong nakatira sa bawat gilid ng daan.

Natanaw ko na ang aking pakay na lugar, at nakikita ko na ang mga batang nagkukumpulan na naroon.

Habang papalapit ako ay may sumalubong sa akin na isang Ale, at ito ang kanyang sinabi,

"Naku sir! Graduation na sa mga eskwelahan, makakatanggap ba naman ng mga diploma ang mga anak namin sa ginagawa nyong pagtuturo?"

Bigla akong natigilan sa tinuran ng Ale. Pero mabilis din akong sumagot ng ngiti dito. Maya maya pa ay may sumunod na batang babae sa likuran nito.

"Sir, sabi ng Tatay ko, hindi daw ako makakahanap ng magandang trabaho kahit marunong akong magbasa at magsulat dahil wala naman akong diploma! Bigyan nyo ho ako ng diploma para makapagtrabaho po ako ng maganda!", ang sabi ng paslit.

Parang bigla akong nangamba kung paano sasagutin ang tanong ng batang iyun.

Ang mga tanong na yun yata ang biglang nagpahina ng loob ko na tulungan matutong magbasa at magsulat ang mga batang kalye na hindi kayang pag aralin ng mga magulang kahit sa pampublikong paaralan.

Hanggang doon na nga lang ba ang gusto kong gawin na pagtuturo sa kanila, dahil sa wala akong maibigay na diploma. Hindi naman habang buhay ay estudyante ko sila, dahil sa bawat paglipas ng panahon, magkakamuwang din sila.

 Sinalubong ako ng mga nagkukumpulang mga bata at masaya nilang kinuha ang mga iniabot kong mga sulating papel at panulat. May isang batang lalake ang nakapansin ng aking pananahimik ng ilang minuto, tinapik niya ako at ngumisi.
 
"Gusto mo rin ba ng diploma?", ang tanong ko sa kanya. Napakamot sa ulo ang batang lalake.

"Ano po yun? Pagkain po ba yun?", ang walang muwang nitong pagbabalik ng tanong sa akin.

Bigla akong nagising sa ilang minuto na pananahimik. Bumalik ang sigla ko at ginulo ang manipis na buhok ng batang iyun.

Maaari ngang wala akong maibigay na diploma sa mga batang iyun na habang dumaraan ang araw at oras ay nagkakamuwang sa buhay, nagkaka isip sa mga bagay at nalalaman ang tunay nilang kalagayan.

Ang hangad ko lang ay makatulong, ang bigyan sila ng konting nalalaman na natutunan ko din noong ako ay nag aaral. Ang matuto silang isulat ang pangalan nila at matuto silang magbasa.

At kung dumating ang araw na sila ay hindi na babalik sa akin para magtanong at magpaturo, para sa akin, anuman ang dahilan nila ay hindi ko ito ikasasama ng loob.

Alam ko na sa munting paraan ko, nabigyan ko sila ng diploma, ang magkaroon ng kaalamanan, kamalayan at dunong bilang mga kalyeng estudyante.

Saturday, December 22, 2012

100smiles Christmas Gift Giving 2012




akala ko ay isang panaginip lamang ang magbigay ng TSINELAS para sa mga batang taga payatas. Pero dahil sa nais ko talagang makatulong at makapagbigay ng kasiyahan sa mga batang kapus palad sa darating na kapaskuhan, natupad ang isang panaginip sa tulong ng malalapit na kaibigan at kakilala =))

Wednesday, November 28, 2012

Inluv kay pre!

Paano mo ba ise set up ang sitwasyon kung ang foundation ng pagkakakilala nyo ay bilang magkaibigan?

Chardee: Siguro, itatago ko nalang yung true feelings ko sa kanya!

Paano mo pipigilan ang sarili mo na hindi lalo ma fall sa kanya kung lagi kayong magkasama?

Chardee: Kailangan talaga, minsan tumanggi ako sa invitation niya na sumama sa mga gimikan!

Ano ang feeling kapag katabi mo siya?

Chardee: Kinikilig ako! Pero ako na yung lumalayo para sa part niya, iisipin niyang naiilang ako!

Pero hanggang kailan mo itatago o may balak ka bang sabihin sa kanya ang nararamdaman mo?

Chardee: Syempre, uso na yung dinadaan sa biro!

Sige nga, idaan mo sa biro yung pagtatapat mo ng damdamin doon sa taong yun.

Chardee: Simple lang, alam mo, pag tinetext kita, mukha siyang pang group message! Pero ang totoo, # mo lang ang sinesendan ko ng mga messages na yun :-p;-P

Sunday, August 5, 2012

Si Dodong; ang una naming bonding sa SM =)

Sa unang pagkakataon ay nakasama ko ang aking pamangkin at nag iisang lalake sa limang anak ng aking lumisan na Ate Che.








Sunday, July 22, 2012

I was his only one

He was my best friend. He always knew what to say, he was Smart, he was Funny, and he was gay. He told me, yep. One day he just said it, like it was nothing, “By the way I’m gay,” were his exact words. He didn’t talk much for the next few days. We just laid in the park. That’s all he ever wanted to do. Just lay there. In the park. On a rock that was hidden from view. And we just laid there. Before school, after school, and on the weekends. We just laid there.

Then he started talking. Not much at first. But he started talking. We talked about everything. We talked about nothing. We would talk. Just talk and lay in the park. He told me how hard it was. He told me how his parents were always at church and always fighting.

He told me how I was the only one who understood him. And while we talked and lay in the park. I noticed something. I noticed he only talked to me. At school everyone loved him. Girls mostly. But he never talked to anyone. He would sit with his popular friends, but not talk. Just sit. And he would smile at me on occasion. And I noticed I would watch the clock until school was out. So we could go up and lay and talk in the park. But I also noticed he didn’t like to be seen with me.

And one day I asked him why. And he told me. “Because I love you,” and he cried. He cried because he couldn’t show he loved me. Because if he did, he would lose his friends. He would lose his family. And I hugged him. And He cried.
He told His parents the next day. His mom cried, His dad yelled, and I held his hand. He couldn’t stand it anymore. And he ran. He ran into the rain.

And I knew where he was going. And I went there. He just sat there. Curled up with his face buried between his knees. And I didn’t know what to say. And I didn’t know what to do. And I sat with him. And he looked at me. And we just stared. And he said “I love you” and I said “Me too”. And He smiled. And I kissed him. And the rain stopped shortly afterwards. But we were still there. Holding hands.

And when it got late, we went home. And we came through his window. And we laid there. His arms wrapped around me. And we were wet, and we were cold, and I said “I love you” and he said “I love you too” and we fell asleep.

In the morning, he wasn’t there anymore. And I heard yelling. His parents. They said they were moving next week. They had to keep him away from me. And they were sending him to a special school. A school where they would “fix him”. And he had to leave me behind and never see me again. And I cried. And left through the window.

He wasn’t at school that day. He wasn’t at school that week. And I didn’t see him anymore. He loved me. And I loved him. His parents didn’t. And he killed himself for these reasons. He was my best friend. And I … I was his only one.

Tuesday, July 17, 2012

everyone wants...

Everyone wants to be important
Everyone wants to be heard
Everyone wants to be the center of the circle
Where friends are hanging on your every word

Everyone wants to be respected
Everyone wants to be liked
Everybody needs somebody to listen
Even somebody like me

When you want to be more fascinating
You might say things that aren't quite true
Everyone's tempted to fib sometimes
Even someone good like me

We want folks to admire us
We want someone to care
We want to make a difference:
And to know that others know we're there

But everyone has their own importance
That's what I've come to see

Respect's not a thing
You can make someone give you
It's something you have to earn

Who would've thought
After all this time
There were more things I had to learn

Friday, July 13, 2012

my "ON..."


ON MOODS - Im an EASY RIDER.

Always taking life how it comes, and living in the moment. I dont get fazed by life, I just breeze through.A bit of romantic and have a taste for exotic. When it comes to art, Im definitely unconventional. I like to think differently, always from another perspective. I have a good sense of humour. As for music, its the soundtrack to my world. It gives me focus, and concentration I might find it hard to switch off. My choice of treat reveals an indulgent side of me. Im a real food lover.


ON FUN - Im an ESCAPE ARTIST.

I am forever slipping off, getting away from the rat race, and recharging those batteries. Independent and thoughtful, I know myself well. I take any opportunity to tune out and immerse myself in my own world. I like to keep a healthy distance and not get too caught up in all the dramas life can throw at me keeping a cool head. For kicks, I like to experience life at full volume with the lights on full. Im extremely passionate and emotional.When it comes to holidays, I reckon they should always be indulgent a very special treat and a chance to spend quality time with family and friends.


ON HABITS - I go BACK TO BASICS.

I am striving for a simpler life, I do without disposable trends I am inspired by nature and longevity.Even if I have a healthy approach to life, I still have my little vices that keep me going throughout the day. It is all part of the routine, Im a creature of habit. Mmmm caffeine, I love the stability and comfort of routine. Sometimes I need an extra kick to get going. I like my surroundings to be simple.


ON LOVE - Im a real HOME SOUL.

My heart is always at its nest, I place real importance on friendships. I am family minded, and forge strong relationships. When I think of freedom I think of technology providing me with the links to communicate wherever I am.

Tuesday, July 10, 2012

all start with "I"

I think life should be fun.
I don’t like work.
I think its important to have a sense of humor.
I would like to travel the world.
I love freedom.
I love animals.
I like being with groups of people for social activities.
I believe in Truth.
I love God.
We all have so many gifts.
I believe in some kind of Divine Power.
I am good at praising others.
I don’t think others should believe the same things I believe.
I believe in living my truth and setting a positive example.
I am right-brained (the creative/intuitive half).
I know that you have to commit to some beliefs to make your life meaningful.
I want to know as much as possible.
I love my friends.
I don’t think others should be into the same things I am into.
I have big plans/dreams.
I am naturally lucky, and I attract positive opportunities to myself.
I believe in expanding your mind.
Community is so important to me.
We all need to come together.
I work with imagination and intuition.
I am very honest.
Like a child, I say what I think.
I can be less blunt if my words are going to hurt someone’s feelings.
I don’t like things to get boring or routine
I want a partner who fulfills my physical, mental, emotional, and spiritual needs.
I always see both sides of the story.
Art and beauty are very important to me.
I don’t let myself get too needy.
Marriage is sacred to me.
I value commitment in relationships.
I like to keep things balanced.
I don’t like to go overboard with anything.
I would rather yield to others than fight.
I value harmony with others very highly.
I value mental activity very highly.
I love people.
I don’t get caught up in thinking, “It’s not fair!”
When good things happen for others, I am happy for them. I don’t get caught up in wishing they were happening to me.
I enjoy refined tastes and the nicest things.
I feel both masculine and feminine.
I like it when things are light-hearted.
I know that you should hold out for the perfect partner.
I like to keep a smile on my face.
I don’t like negative energy.
I can be very persuasive.
I am instinctually diplomatic.
I want to have kids someday.

Tuesday, June 26, 2012

Short poem for my Ate Che's Memorial

If tears could build a stairway
and thoughts a memory lane
I'd walk right up to heaven
and bring you home again
No Farewell words were spoken
No time to say good-bye
You were gone before I knew it
And only God knows why.

My heart's still active in sadness
And secret tears still flow
What it meant to lose you
No one can ever know.
But now I know you want us
To mourn for you no more
To remember all the happy times
Life still has much in store.

Since you'll never be forgotten
I pledge to you today
A hallowed place within my heart
Is where you'll always stay.

God knows why, with chilling touch,
Death gathers those we love so much,
And what now seems so strange and dim,
Will all be clear, when we meet Him.
I Knew you for a Moment

Monday, June 4, 2012

ABC of Happiness

A--Accept
Accept others for who they are and for the choices they've made even if you have difficulty understanding their beliefs, motives, or actions.


B--Break Away
Break away from everything that stands in the way of what you hope to accomplish with your life.


C--Create
Create a family of friends whom you can share your hopes, dreams, sorrows, and happiness with.


D--Decide
Decide that you'll be successful and happy come what may, and good things will find you. The roadblocks are only minor obstacles along the way.


E--Explore
Explore and experiment. The world has much to offer, and you have much to give. And every time you try something new, you'll learn more about yourself.


F--Forgive
Forgive and forget. Grudges only weigh you down and inspire unhappiness and grief. Soar above it, and remember that everyone makes mistakes.


G--Grow
Leave the childhood monsters behind. They can no longer hurt you or stand in your way.


H--Hope
Hope for the best and never forget that anything is possible as long as you remain dedicated to the task.


I--Ignore
Ignore the negative voice inside your head. Focus instead on your goals and remember your accomplishments. Your past success is only a small inkling of what the future holds.


J--Journey
Journey to new worlds, new possibilities, by remaining open-minded. Try to learn something new every day, and you'll grow.


K--Know
Know that no matter how bad things seem, they'll always get better. The warmth of spring always follows the harshest winter.


L--Love
Let love fill your heart instead of hate. When hate is in your heart, there's room for nothing else, but when love is in your heart, there's room for endless happiness.


M--Manage
Manage your time and your expenses wisely, and you'll suffer less stress and worry. Then you'll be able to focus on the important things in life.


N--Notice
Never ignore the poor, infirm, helpless, weak, or suffering. Offer your assistance when possible, and always your kindness and understanding.


O--Open
Open your eyes and take in all the beauty around you. Even during the worst of times, there's still much to be thankful for.


P--Play
Never forget to have fun along the way. Success means nothing without happiness.


Q--Question
Ask many questions, because you're here to learn.


R--Relax
Refuse to let worry and stress rule your life, and remember that things always have a way of working out in the end.


S--Share
Share your talent, skills, knowledge, and time with others. Everything that you invest in others will return to you many times over.


T--Try
Even when your dreams seem impossible to reach, try anyway. You'll be amazed by what you can accomplish.


U--Use
Use your gifts to your best ability. Talent that's wasted has no value. Talent that's used will bring unexpected rewards.


V--Value
Value the friends and family members who've supported and encouraged you, and be there for them as well.


W--Work
Work hard every day to be the best person you can be, but never feel guilty if you fall short of your goals. Every sunrise offers a second chance.


X--X-Ray
Look deep inside the hearts of those around you and you'll see the goodness and beauty within.


Y--Yield
Yield to commitment. If you stay on track and remain dedicated, you'll find success at the end of the road.



Z--Zoom
Zoom to a happy place when bad memories or sorrow rears its ugly head. Let nothing interfere with your goals. Instead, focus on your abilities, your dreams, and a brighter tomorrow.

Sunday, May 27, 2012

Ako bilang Kapatid.

naalala ko noong grade 1 to 2 ako ay binibilhan ako ng ate ko ng kilalang
tv super hero character na si "mask rider black".

naalala ko na dati ay si Ate ang kapartner ko sa paglalaro ng mga
"paper dolls" katunggali ang dalawang kapatid na babae pa.

naalala ko na ang Ate ko ang kengkoy sa aming magkakapatid.
siya ang matapang sa amin na ipagtanggol sa aming ama kapag
ito ay nagagalit at napapagalitan kami.

naalala ko na ang Ate ko ang laging kasama ko sa tuwing mamamasyal
ang buong pamilya para manood ng sine o kumain sa labas.

naalala ko na si Ate ang sinusuklayan ko sa buhok para
makatulog. tagabunot ng uban at tagamasahe.

naalala ko ng maglayas ako ay ang ate ko ang aking tinatakbuhan
at wala siyang gatol na ako ay tinatanggap.

naalala ko ang mga alaala na lumipas na.
iyun pala ang magiging dahilan para maalala ko kung
gaano siya kahalaga sa akin noong lumalaki ako.

gusto kong lumagi sa alaala niya na kagaya niya,
ako ang magpapatawa sa kanya kapag nalulungkot siya.
ako ang magiging laruan niya kapag naiinip siya.
ako ang makikinig sa mga gusto niyang sabihin.
ako ang handang tumanggap ng lahat ng gawain
upang mabatui ang kalagayan niya.

mahirap ang pinagdadaanan ng Ate ko sa kasalukuyan.
minsan ako ay tunay na sumusuko na.
umiiyak mag isa.
humahagulhol ng walang kasama.

pero kapag nakikita kong masigla ang Ate ko,
nabubuhayan ako ng lakas ng loob.

mahaba man ang pila.
mahirap man hanapin ang mga nagmamahalang gamot,
hindi pa rin ako bumibitiw na bigyan ito ng importansya.

kulang lahat ng ginagawa ko sa lahat ng kabutihan niya sa akin.
hindi man kami tunay na magkapatid, naging masaya siya sa
pagtawag ko sa kanya na "Ate".

Sunday, April 1, 2012

handling break up loneliness

A relationship is not the end-all be-all of life! We all experience moments of loneliness,
whether we are in a loving relationship or not.

It is simply an emptiness that comes from deep inside of us and it originates from not being able to truly understand and know ourselves. It is this depression that makes us aware of our own weakness as human beings.

We do not need to justify our existence through our relationships, but we often do not know any other way. The key is to be happy with ourselves in - and out - of a relationship.

If we cannot be satisfied and accepting of ourselves when we are not in a relationship, then no guy is ever going to want to be involved with us. Insecurity is often a turnoff, and we have to learn to love ourselves before we can gain the love of others.

Today is my birthday. Yeah, for me!

Dear Chardee,


Hi! Hope this letter finds you and everyone at home doing good and going great guns.
So your birthday is here.

I am sure you must have lots planned for it – big rocking dances party or something. Did you know “growing old is mandatory, growing up is optional”! And I feel this holds true for you.

Each time I meet you I see a child somewhere in you always alive and full of life. Need to learn so much from you.
I pray to God for a long, healthy and rocking life for you.

May He shower all His grace on you and your family.
Enjoy yourself on your birthday and every day of the year too.

Take care.

Love,
Myself

I'm better. Because I'm out.


When I was young, I didn't want to be a gay, but at the same time, I just didn't know how to get along with boys. I just didn't know how to relate with them. But when it comes to girls, I'm always very happy and it's like I can talk about anything. And I remember in my 4th grade, I liked boys in our classroom. Most of the time they believe I'm straight, some do have their doubts, but since I tend to hide my real self then everyone ends up believing i'm straight. I remember when I was in elementary, miraculously, I had a friend. He was a guy. And I was surprised because we were having a good time talking with one another, not until I had a crush on him, after which he just stayed away from me. But when I moved to another school and visited that school a year later, I asked him and he told me he never really was mad at me for that.
Another thing I remember from high school was that, on my first year, I used to hang out with really straight guys. The sort of bullies in the campus, and I hang out with them since we enjoy computer games together. And I really liked one of them so much, that I really told him how I felt, and it ruined the entire group hahaha! Now I'm another place and whenever we recall it (since we're still quite connected in facebook), we just laugh ourselves out.
When I stepped into college, same thing happened. I liked this guy, and another one, and another one, all was kept secret except the first one who was kinda like the campus crush. Hey I forgot to mention I also liked girls, in fact some tease and match me up with some girls ahahahh.. I would love to have a family one day, when I get mature and stable already, but when I think of guys it's like I go crazy. During my 2nd year in college I had a short term relationship or girlfriend. She's a wonderful woman, and when news spread out about the two of us having a relationship all the guys got really shocked. I loved her so much to the point I was willing to go to a campus everyday just to be able to stay with her. However, I knew she knew and we even talked about my past when I used to like guys (and even during our relationship). She just accepted me, that's why I loved her so much.
When we broke up I really got messed up, and I think that's one reason I'm now who I am. I'm outwardly bi. I like girls and guys. But i'm more feminine ( in mind ) than masculine. Sometimes when I meet those who knew me before, I tend to act masculine ahahah.. And now I'm kinda feel single every time in the mood to go with Bi friends, I'm starting to like another guy whom I know he knows how I feel. I really didn't care if get anything in return, but I just don't wanna be hurt by him in any way, may it be with gay jokes or what. I told my mom, but my mom just told me she just don't know how to help me not to be a gay. However she never despised me for it.
Now i'm not into any relationship ( platonic only ),  but all I want is to be single ( for now ). Maybe part of the reason is that I was badly hurt with my previous relationship. If ever I get another girlfriend, or a boyfriend(?), my point in having one is to get into a satisfying relationship, wherein I can express myself, and just love my partner and be loved for who I am. I've never been this me, and now I'm in the stage of accepting myself for who I am, because all of my life I really had a problem accepting my own imperfections. But now I'm better. Because I'm out.

Monday, October 31, 2011

Sometimes when your mood is sad, you just feel like being alone for a little while.

 saturday, i got a text message from kuya rain. he invited me for the haloween party sa house nila.
 pagdating ko, nagde-decorate palang sila. OMG!
 mabuti nalang naka-black ako, atleast, i belong. lol =)

nakakaramdam na ako ng gutom kaya no choice kundi maghintay.

 but after ng decorations and preperations, akala ko eating time na, picture time muna pala =)

 medyo na out of place ako, sa topic nila about how to play badminton.

 pero enjoy naman kasi kapag nakikinig ka, may ibat-ibang topic naman at nakaka relate na ako. hahahaha 
 =P

 may ilang eksena na nakakatuwa. nakakalungkot. nakakatawa.

at sa ending, naging emotional ang iba, napag usapan kasi ang mga buhay-buhay.
at na-realized ko that night, ang swerte ko, kasi parang destiny na i met those people para mag share ng mga experiences nila sa buhay to learned.

happy haloween 2011 =)

Friday, September 30, 2011

short drama story: "ang pagitan"

"may hangganan ba ang pagkakaibigan? hanggang saan nga ba ang pagkakaibigan? binibigyan ba ito ng limitasyon? o wala pa bang bagay na puwedeng magtapos sa tunay na pagkakaibigan?"



akay-akay ni mayls ang kaibigan para manood ng isang basket ball game sa loob ng school campus nila.

crissandra : kailan ka pa nahilig manood ng basketball games ha? sobrang daming tao dito!
mayls : remember last time? may kinukuwento ako sayo na crush kong player!
            ang team nila ang maglalaro ngayon!

halos mabingi si crissandra sa hiyawan ng mga taong naroon kasama si mayls na todo rin ang hiyaw at tili ng magsimula na ang laro para suportahan ang hinahangaan nitong player. sinundan ng tingin ni crissandra ang pagturo ng kaibigan sa tinutukoy nitong crush na player.

mayls : siya si rocky. meet my crush bff =) transferee sa school! ang cute niya di ba?
crissandra : r-rocky!

since grade school days ay BFF na sina crissandra at mayls. naghiwalay lang sila nang four years nang mag migrate sa davao ang pamilya ni crissandra. pero hindi naman nawala ang komunikasyon nilang magkaibigan. at ang good news after four years ay bumalik ng maynila si crissandra para mag aral ng college at same school sila ng bff.

crissandra : blooming ka yata today =)
mayls : kinikilig kasi ako =) same organization kami ni rocky at presidente ako ng fans
            club ng team nila =) mas lalo akong mapapalapit sa kanya =) hay =)

excited everyday si mayls pumasok ng school at umattend sa mga campus activities dahil halos naroon din ang crush niyang player. very open siya sa crush na player na crush niya talaga ito. at friendly naman si rocky sa lahat ng mga humahanga sa kanya lalo na sa presidente ng fans club ng basketball team nila.

rocky : mukhang dumarami na ang mga members natin ah! ang sipag mo naman =)
mayls : naku! nagba-blush tuloy ako sa sinabi mo O_O

ipinakita ni mayls ang picture sa cp niya kung saan naroon silang magkasama ng crush niyang player sa kaibigan. pinagmasdan naman ni crissandra ang picture. at puno ng kahulugan niyang tinitigan ang larawan ng player.

mayls : super close na kami =) as in close na close =)
crissandra : im happy for you =)

championship day. maaga palang ay pinauna nang pinapunta ni mayls sa court ang kaibigan. at bago siya makipagkita dito, tumungo muna siya sa locker room ng mga players ng team na sinusuportahan niya. para lamang mag bigay ng isang " good luck " sa crush na player. pero natigilan si mayls nang marinig ang boses na pamilyar sa kanya.

crissandra : good luck =)
rocky : salamat =)

hindi natuloy ang pagpapakita ni mayls sa dalawa ng masilip niyang hawak ni rocky ang dalawang kamay ng kaibigan niya at magkatitig ang mga mata ng mga ito.

tapos na ang laro. panalo ang team nina rocky. nagpasalamat ito bilang mvp sa mga taong sumuporta sa kanilang team. binanggit pa nito ang pangalan ni mayls bilang presidente ng fans club ng team nila. pumalakpak ang lahat para kay mayls. pero parang hindi ito naririnig ng dalaga.

crissandra : uyyy. special mentioned siya ng crush niya =) are you ok?
                    kanina ka pa parang tahimik! ang weird ha! panalo na ang team nina rocky =)
mayls : nakita ko! narinig ko! napanood ko! paulit-ulit?!!

sinundan ni crissandra ang kaibigan na tila wala sa mood. pero hindi ito pinapansin ni mayls kahit na nagsasalita ito na nag-aalala para sa kanya.

crissandra : tara. lapitan natin sila. to congratulate them personally =)

tumigil sa paglalakad si mayls. nilingon nito ang kaibigan na nakangiti. pero nawala ang ngiti sa mga labi ni crissandra ng makita ang blankong itsura ng kaibigan.

mayls : eh bakit mo pa sa akin sinasabi yan? eh di pumunta ka! gawin mo!
crissandra : ano bang problema mayls? kanina mo pa ako sinusungitan =(

tinabig at tinulak ni mayls palayo ang mga kamay ng kaibigan ng tangkain siya nitong lapitan at hawakan.

mayls : tama na! tigilan mo na ang pagpapanggap! nakita ko kayo kanina ni rocky
            sa locker room bago magsimula ang game! at hindi ako tanga sa
            nakita at narinig ko BFF!!!
crissandra : mayls! mali ang iniisip mo sa amin ni rocky! halika! mag usap muna tayo!

natigilan si crissandra ng makita ang pagluha sa magkabilang mata ng kabigan. walang kakurap kurap si mayls na masama ang tingin sa kaibigan. tanda na talagang malabong magkaayos sila sa oras na yun.

crissandra : kausapin mo ako kapag gusto mo na...
mayls : hindi na siguro kailangan BFF! tama sila! bata palang tayo ikaw na ang maganda!
            ikaw na ang matalino! ikaw na ang pabortio at gusto ng lahat! ikaw na!

masakit man, nagawa yung sabihin lahat ni mayls sa matalik na kaibigan. tumalikod siya dito. at naiwang nag iisa sa lugar na yun si crissandra. marami ang nakakita sa pangyayaring yun. pero hindi iyun napapansin ng dalaga hanggang sa namalayan niya ang pagdaloy ng mga luha mula sa kanyang nanlalabong mga mata habang sinusundan ng tingin ang papalayong kaibigan.

rocky : hey ms. president! bakit hindi ka umattend at hindi kita nakita sa victory party?
           gusto kong sumama ang loob sayo =)
mayls : r-rocky...ikaw nalang ang meron ako, pero bakit pati ikaw gustong kunin sa akin ng
           kaibigan ko...ang swapang niya naman...
rocky : why? ina-admire din ba akong kaibigan mo? nasa fans club ba? dapat lagi kayong
            mag-uunawaan =) nagbibigayan at laging maganda ang samahan =)
mayls : hindi mo naiintindihan =)

hindi napigilan ni mayls ang sarili. umiyak siya. umiyak siya ng umiyak. inihilig ni rocky ang ulo ng dalaga sa balikat niya.

rocky : ano bang nagyari?
mayls : nag away kami ng bff ko dahil sayo! inaway ko ang bff ko nang dahil sayo...
rocky : sorry...hindi ko man nalalaman ang tunay na pangyayari, hangad ko
            na magkaayos kayo
            ng bff mo...

high school days. magkasintahan sina rocky at crissandra. naghiwalay sila dahil kailangan mag-college ni crissandra sa maynila. after two years, sumunod si rocky dito. nag transfer ng same school sa dating nobya at umaasang magkakabalikan muli sila.

crissandra : hindi niya naiinitidihan! walang alam si mayls tungkol sa nakaraan natin!
rocky : hindi ko rin naman ang tungkol sa kanya! at saka hindi naman siya ang
            sinundan ko dito sa maynila! ikaw!
crissandra : matagal na tayong tapos! wala na akong damdamin para sayo!
                    akala ko ba ok lang sayo na magkaibigan nalang talaga ang kaya ko
                    sa pagitan natin!
rocky : ganun nalang ba yun?
crissandra : hindi bola ng basketball ang damdamin namin rocky!
                  
napasuntok sa pader si rocky sa galit, inis at awa sa sarili dahil sa tuluyang pagtatapos ng dating kasintahan sa nakaraang ugnayan nila.

at ang tagpong yun ay nasaksihan ni mayls. dahan-dahan siyang napaupo sa panghihina habang nakasandal sa pinagtataguang pader. humihikbi siya. naguguluhan at nagsisisi.

bagong season ng laro. naroon si crissandra para suportahan ang team ng dating kasintahan. kumaway pa siya kay rocky para ipakita ang pagsuporta dito.

mayls : kailan ka pa nahilig manood ng basket ball games?

natigilan doon si crissandra. parang batang umiiyak na lumapit si mayls sa kaibigan.

mayls : alam ko na ang buong katotohanan! naiinis ako sayo! BFF mo ako
            pero hindi mo naikukuwento sa
            mga emails mo ang tungkol sa kanya!

nilapitan ni crissandra ang kaibigan at niyakap. yumakap din dito si mayls. luhaan na silang pareho.

crissandra : i miss you bff =)
mayls : ok na sa akin ang libreng siopao mamaya T_T

sa birong iyun, alam ni ni crissandra na ok na talaga sila ng kaibigan. at sa malayo ay nakatanaw lamang si rocky sa dalawa. at bago siya naglaro ay masaya siyang nagkaayos na ang mga BFF.

-end-

mayls
crissandra
rocky

i made this short story bilang pagbabalik tanaw sa magandang samahan ng dalawang magkaibigan.

Saturday, September 17, 2011

short kilig story : "sana balang araw"


its been a long years bago muling nakita ni riza ang childhood crush niyang si rommel. pero may girlfriend na pala ang binata. may konting pait ito sa feelings ni riza. at todo suporta at alalay naman sa kanya ang kapatid ng crush niya.



may something special kasi si michael sa bestfriend. pero ini-ignore niya ito for the sake of friendship.


dumating sa point na naging very close muli ang friendship nina riza at rommel gaya noong mga bata pa sila. sabay sila muling kumakain at naglalakad sa kalsada palabas ng subdivision kapag nagkakasabay sila.


pero hanggang doon lang ang lahat sa kanila. ang bagay na yun ang pinagseselosan ng girlfriend ni rommel.

ayaw man isipin ni nina na there is something na namamagitan sa dalawa ay iyun talaga ang gumugulo sa puso at isipan niya. madalas nila na itong pag awayan ng binata. humantong sa paghihiwalay. at parang na-guilty doon si riza ng malaman niya ang balita. humingi siya ng sorry sa kaibigan. at isang ngiti lamang ang tugon sa kanya ng lihim na minahamal.


isang biro ang sinabi ni michael sa kaibigan. na pwede na nitong karerin ang kapatid niya. dahil malaya na ito. pero hindi ito kinatuwa ni riza. kaya nag walk out siya.




kinumpronta ni nina ang babaeng dahilan ng paghihiwalay nila ng boyfriend. parang gusto naman mawala sa kinatatayuan niya si riza sa masasakit na sinabi ng kaharap.


napansin ni rommel na naging madalang na ang pagkikita nila ni riza. hindi na rin sila nagkakasabay maglakad dahil kapag nakikita siya nito ay umiiwas na ito. parang hinahanap hanap na niya ito sa tuwina.


nag-sorry si michael sa kaibigan. at isang umiiyak na riza ang yumakap na lamang sa kanya. at sa nalaman niya, nagpang abot sila ng kapatid. nagtataka na hindi lumaban si rommel sa suntok ng kapatid. pero dahil sa gusto nga ni michael na maging masaya ang kaibigan, ipinagtapat nito ang damdamin ng kaibigan sa kapatid.


parang insulto kay nina ang pakikipag-usap sa kanya ng dating nobyo. pinagtatanggol nito ang karibal niya. totoo ang suspetya niya. may nararamdaman nga ang dating nobyo sa kaibigan ng kapatid nito pero nahaharangan lamang ng relasyon nila.




handa ng iwan muli ni riza ang maynila. sana nga hindi na lamang siya bumalik dito. at ng huling sulyap niya sa bahay na tinirahan niya, isang tinig ang kanyang narinig mula sa likuran.


hindi napigilan ni riza ang mapaluha ng iabot sa kanya ng taong yun ang mga bisig nito para yakapin siya. mamimiss ni michael ang kaibigan. pero hanggang doon nalang yun. alam niya na talo siya sa laban.


at nang maghiwalay sila ng yakap ng kaibigan, ang mukhang yun ang sumalubong sa dalaga. humingi ng tawad si rommel sa nangyari. tinanggap ito ni riza at nagpaalam na dito kahit wala naman siyang balak sabihin dito ang pag alis niya. pero bago siya sumakay sa pampasaherong bus, may huling sinabi ang taong yun..."hihintayin ko ang pagbabalik mo!", na nagpangiti at nagpaluha sa kanya...


cast of characters

riza
rommel
ma.niƱa
michael



tweet me@akosichardee

Monday, January 3, 2011

how do you KNOW when YOU are SINGLE and UNHAPPY?


You always tell to your friends that you have been single for the longest time and that you are not constantly on the move to search for a partner, instead your just there, quiet, waiting for God to give someone you can call on your own.

but the truth is, plastik ka. kasi for sure hindi kana masaya.

may nalalaman ka pang maghihintay kana lang sa ibibigay sa 'yo na tao ni Lord, pero haaaayyy, malamang naiinip kana. at di yan masaya. in fact masyado nang depressing...

masyado kasi ata ikaw naging magulo. maybe you've had many mistakes in the past already. siguro nakakarma kana. may tao kang pinapangarap na makasama habang buhay, pero mukhang pangarap na lang yata 'yun. ewan. bahala ka.

so how do you know when you are single?

u are single when...

...kapag natapos ang buong araw mo sa office, pagod ka, dami mong ginawang trabaho at paperworks, nakauwi ka na...pero pagtingin mo sa cellphone mo, wala ka pa ring natanggap na message na "baby, r u home na?"

...siyempre pag wala ding nagtxt sa yo upang i-remind o tanungin ka kung naglunch ka na..haaay..

...syempre kung wala ka ring tinext na baby maglunch ka na at baby nakauwi ka na ba?

...'pag natapos na ang lahat ng telenovela, koreanovela, Willing Willie, Face to Face pati Showbiz News Ngayon at Juicy, isama mo na rin ang saksi at bandila and still, no one calls you to say good night and i love you..

...single ka pag pinanood mo ang latest love story/film sa sinehan ng walang kasama...

...single ka pag palagi mong kinukulit ang bestfriend mo na mag-kape kayo sa starbucks..

...single ka pag palagi mo chine-check ang my visitors mo sa friendster... at malamang kung may who viewed me portion din sa Facebook... And who's following you on Twitter...

...single ka pag palagi kang napapabuntung-hiniga pag may nakikita kang magka-holding hands sa mall...

...single ka pag 'career-oriented' ka KUNO, na kesyo priority mo muna ang career mo, but at the end of the day, you feel alone in your room...

...oo nga pala, pag kilig na kilig mong pinapakinggan ang storya ng kaibigan mo about a recent meet-up, or about a fluorishing love story...wishing na sana ikaw ang nasa lugar niya...

...single ka, pag... eto na, group date ang event mo nung valentines day...tang ina malapit na naman ang valentayms ng wala kang special someone...

...single ka pag wala pang 'bebe ko' or 'asawa ko' sa phonebook mo...

...single ka pag gusto mong pumunta ng boracay or puerto gallera pero wala kang makulit na makakasama, bagsak mo ulit sa barkada...sila na lang ang pipilitin mo...

...single ka pag wala kang picture na palagi mong tinitignan sa wallet o picture gallery ng cellphone...

...single ka kung naluluha luha ka pag naririnig mo ang mga kantang 'you should know by now', or 'i will be here', or 'somebody' or sa OPM 'pangarap ko ang ibigin ka'...

...asa ka pang may tatawag sa yo 12 midnight sa pasko (dec 24) or new year (dec 31) or pag birthday mo, eh SINGLE KA NGA eh...

...mas lalo namang wag kang umasa na may magbibigay sa yo ng stuffed toy, roses at chocolates at wala ka rin namang pagbibigyan ng mga yan dahil nga SINGLE KA!!!! (isama na rin natin ang love letters)

...wala ring maghahatid sa yo sa bahay mo, kaya umuwi kang mag-isa!

blah blah blah blah...

mas mabuti nang maglabas ka ng sama ng loob mo sa pagiging single mo kesa i-sugar coat mo ang sitwasyon mo na your happy and single kuno.

you are unhappy. you are damn too unhappy. you have to know it.

maybe somebody told you that happiness is a choice. and you should remember that for as long as you live. you have to try to do it.

pero mahirap diba??